Terug naar het begin. Een adoptieverhaal uitvergroot.

Cover Sarah Changuna Patel

Sarah Changuna Patel  Terug naar het begin.Een adoptieverhaal uitvergroot.

Boek Scout, Soest, 2019,182 p. €  19,99

Nog niet eerder kwam een boek uit met brieven, die geadopteerde aan zichzelf schrijft en die briefsgewijze worden beantwoord. Een boek met gedichten die literaire kleur geven aan deze brieven en aan de gedachten van de schrijfster over het leven. De brieven helpen Sarah om eindelijk trachten af te sluiten wat allemaal in haar leeft.

De nu veertigjarige Sarah, geboren in Suriname, deed negen maanden over het samenstellen van haar levensverhaal. Een verhaal dat bijna als een roman leest. Maar dan wel een roman met typische hoogtepunten, Sarah’s gezin en de relatie met haar adoptieouders, en vooral intense dieptepunten.

Die beginnen al bij haar veertienjarige, door een Hindoestaanse buschauffeur verkrachte, moeder. Vervolgens als kind niet door het gezin van de moeder te worden geaccepteerd en in zwaar verwaarloosde toestand te worden weggedaan, aan Nederlandse ouders die in Suriname werken en enkele jaren later naar Nederland verhuizen. Het is prachtig hoe ze dit beschrijft: „Je oma gaf het blauwe wasmandje aan je adoptiemoeder. Later zou je erover dromen. Dromen over dat je oma je had gepakt alsof je een lege beker was. Je zou je afvragen wat zij heeft doorgemaakt bij het weggeven? Je wist niets van haar te hoge bloeddruk en ook niet dat die meteen na het weggeven al gezakt was. Je biologische moeder was niet in de buurt. Je Nederlandse moeder pakte jou aan. Ze pakt ook het blauwe mandje met wat spulletjes erin. Hopla, nu pas was je in goede handen. Veilig. Doodop. Je leven wordt een verrassing.“ (p. 59).

Als ze 15 is, ziet ze haar Surinaamse familie weer. Ze heeft bij herhaling contact met haar bio-moeder en ze begint meer van haar enorme worsteling en verdriet te begrijpen.

Sarah laat onthullend zien hoezeer ze zelf worstelt met het leven, met relaties, haar achtergrond en tegelijk de grote verantwoordelijkheid die zij voelt voor haar twee kinderen.

Zoals dit voor veel auteurs geldt, lucht het haar op, om die zeeën van gedachten over haar leven aan het papier toe te vertrouwen.

Het is daarmee een boeiend en ook bijzonder boek geworden. Diep van inhoud en waarschijnlijk voor veel geadopteerden herkenbaar.