Steven Sonneveld: Geadopteerd zonder identiteit
ISBN 9 789461 535788. Aspekt, Soesterberg, 2015, 164 p. € 18,95
De in Libanon geboren Steven Sonneveld wordt in januari 1975, als babytje van enkele maanden, door Nederlandse ouders opgehaald. Als kind al heeft hij moeite met het ‘anders’ zijn en worstelt hij met de vraag wie hij eigenlijk is. In zijn eerste boek Slaaf van je eigen gedachten, brengt hij onder woorden wat de impact van het geadopteerd zijn op zijn leven is. In Geadopteerd zonder identiteit doet hij verslag van zijn zoektocht in Libanon naar zijn eerste moeder. Hij weet in Libanon de aandacht van de pers te krijgen en zijn zoektocht komt op tv. Na enige tijd lijkt zijn familie gevonden te zijn, maar een DNA test brengt teleurstelling. Er volgen angstige momenten wanneer Steven met de cameraploeg wordt opgepakt en ondervraagd. Hij krijgt dreigtelefoontjes en wordt onder druk gezet om betrokken instanties en personen met rust te laten. Ook de vrouw die bij veel adopties in die tijd bemiddelde, houdt nog steeds (ze is al 93) haar kiezen op elkaar. Hij heeft nog steeds zijn familie niet gevonden en de vraag is of dat ooit zal lukken. Maar hij heeft wel zijn geboorteland goed leren kennen, daar vrienden gemaakt en de taal geleerd. Hij heeft zijn Libanese identiteit voor een deel terugveroverd.
Het boek geeft veel achtergrondinformatie over Libanon. Ook wordt de volledige tekst van het Haags Adoptieverdrag en van het Haags Kinderbeschermingsverdrag weergegeven.
De in Libanon geboren Steven Sonneveld wordt in januari 1975, als babytje van enkele maanden, door Nederlandse ouders opgehaald. Als kind al heeft hij moeite met het ‘anders’ zijn en worstelt hij met de vraag wie hij eigenlijk is. In zijn eerste boek Slaaf van je eigen gedachten, brengt hij onder woorden wat de impact van het geadopteerd zijn op zijn leven is. In Geadopteerd zonder identiteit doet hij verslag van zijn zoektocht in Libanon naar zijn eerste moeder. Hij weet in Libanon de aandacht van de pers te krijgen en zijn zoektocht komt op tv. Na enige tijd lijkt zijn familie gevonden te zijn, maar een DNA test brengt teleurstelling. Er volgen angstige momenten wanneer Steven met de cameraploeg wordt opgepakt en ondervraagd. Hij krijgt dreigtelefoontjes en wordt onder druk gezet om betrokken instanties en personen met rust te laten. Ook de vrouw die bij veel adopties in die tijd bemiddelde, houdt nog steeds (ze is al 93) haar kiezen op elkaar. Hij heeft nog steeds zijn familie niet gevonden en de vraag is of dat ooit zal lukken. Maar hij heeft wel zijn geboorteland goed leren kennen, daar vrienden gemaakt en de taal geleerd. Hij heeft zijn Libanese identiteit voor een deel terugveroverd.
Het boek geeft veel achtergrondinformatie over Libanon. Ook wordt de volledige tekst van het Haags Adoptieverdrag en van het Haags Kinderbeschermingsverdrag weergegeven.