Boekentips
Mosquito Mosquera: Ze noemden mij Mosquito
Mosquito had geen ouders, woonde op straat en was nog nooit naar school geweest. Ze was ernstig verwaarloosd, mishandeld en op vijfjarige leeftijd verkracht. Buurtbewoners noemen haar Mosquito. Als ze acht jaar is moet ze opeens weg uit Colombia. Ze wordt geadopteerd door Nederlandse ouders, die te horen kregen dat ze zes jaar is. Mosquito begrijpt er niets van. Ze lijkt wel ontvoerd te worden. Ze voelt zich totaal ontheemd in Nederland en dat gevoel gaat niet over, maar wordt juist sterker naarmate ze ouder wordt. Haar ouders weten geen raad met haar turbulente gedrag. Lange tijd durft Mosquito geen hulp te zoeken voor haar problemen. Ze had graag meer willen weten over de psychische gevolgen van wat ze had meegemaakt, maar ze vond geen informatie. Daarom besloot ze zelf een boek te schrijven. In elk hoofdstuk staan fragmenten uit haar dagboek, dat ze jarenlang bijhield. Vanbinnen voelt ze zich verward, eenzaam,leeg en verlaten, maar voor de buitenwereld is ze de vrolijke Mosquito. Pas ver in de twintig zoekt ze eindelijk hulp en dan begint het lange en intense verwerkingsproces. Ze blijkt een heel sterke vrouw te zijn met een absolute wil om te overleven.
Haar verhaal zal voor veel geadopteeden elementen van herkenning bevatten. Voor adoptieouders kan het een eye-opener zijn voor de enorme worsteling die hun kind door kan maken.
Josje Kershaw en Miranda van Heesch: Mijn nieuwe mama. Verdriet bij wees- en adoptiekinderen zit diep…
Fleur (4) en Pepijn (2) raken door een bizar ongeval in één klap hun ouders kwijt. Josje Kershaw, moeder van Ymke (1) en zwanger van Emma, neemt samen met haar man Freek, de kinderen van haar broer en schoonzus in huis.
Miranda van Heesch adopteert als alleenstaande moeder van Rens de tweejarige Noa uit China.
Fleur, Pepijn en Noa zijn kinderen die grote krassen op hun ziel hebben opgelopen. Ze zijn boos op het leven, dat hen een enorme loer heeft gedraaid. Met hun intense verdriet over de papa’s en mama’s die er niet meer zijn drijven ze de omgeving tot wanhoop en waanzin.
Miranda en Josje vertellen in dit boek openhartig over de moeilijke weg die ze hebben afgelegd om te komen waar ze nu zijn. Over bijna-depressies, weerbarstigheid, ziekmakende heimwee, weg willen lopen, aan flarden gereten toekomstdromen, onbegrip van de omgeving, hulpverleners die de plank misslaan en vooroordelen. Maar ook over hoe het hun lukt om uiteindelijk toch vrede in huis te brengen.
“Hadden we maar geweten… dat verdrietige kinderen per definitie de kont tegen de krib gooien. Wisten we maar van loyaliteitsconflicten, hechtingsproblemen en angsten om weer verlaten te worden”, verzuchten ze. Dit boek kan andere ‘nieuwe’ ouders helpen hun kind beter te begrijpen en begeleiden. Met hun stichting ‘Mijn nieuwe mama’ bieden de auteurs ondersteuning aan andere nieuwe ouders, die tegen dezelfde problemen aanlopen.
Maureen Davis: Schatgraven in de kelder van tante D. Zoektocht naar de onbekende biologische ouder
Onder het motto ‘Iets wat er niet is, is altijd zeer aanwezig’ (Cees Nooteboom) plaatst Maureen Davis de persoonlijke en ontroerende zoektocht naar de haar onbekende Indische biologische vader in een bredere, maatschappelijke context. De maakbare maatschappij, medische ethiek en wetgeving, identiteit, intergenerationele familiesystemen, rouwen om onbekende ouders en het emotionele krachtenveld waarin een kind, dat zijn vader of moeder niet kent, zijn weg moet zien te vinden, zijn de boeiende thema’s in dit boek. In heldere bewoordingen beschrijft Maureen ook wat de levensbepalende gevolgen van de moderne voortplantingstechnieken voor het kind kunnen zijn. En hoe vaak de wensen van de ouders daarbij de belangen van het kind kunnen overvleugelen.
Een belangrijk handboek voor studenten en professionals die werkzaam zijn op dit terrein.
Liesbeth Struijcken: Welke naam past bij mij. Spoorloos in Nederland
Als zij negen is komt ze er plotseling achter dat ze is geadopteerd. De schok is groot en aanvankelijk is het nauwelijks te bevatten. Vanaf dat moment begint haar zoektocht die 45 jaar zal duren. Eerst vindt ze haar biologische moeder en lopen sport en topsport als een rode draad door haar leven.
Dan verandert de ziekte kanker haar leven totaal en begint ze aan de zoektocht naar haar vader. DNA testen, afrekeningen en verbondenheid komen op haar pad. Ze heeft gezocht, verloren en gevonden.
In de tweede druk van het boek ‘Welke naam past mij’ beschrijft auteur Liesbeth Struijcken haar ruim 40-jarige zoektocht naar haar biologische ouders. Een zoektocht met verrassende wendingen en een onwaarschijnlijke ontknoping. Nu aangevuld met documenten waaruit blijkt dat haar identiteit als kind is gewist, met instemming en medewerking van de Raad voor de Kinderbescherming en het Ministerie van Binnenlandse Zaken.
Bestellen via: Uitgeverij Brónsgreun, 2019, 232 pag. € 16,50
Een zeer persoonlijk verhaal, boeiend van begin tot eind.
Ton Hendriks: Gekeurde identiteit. Verhalen van geadopteerden
In dit prachtige fotoboek worden 40 geadopteerden uit 17 landen geportretteerd. Naast de zeer professioneel gemaakt foto’s, formaat 21x26 cm, geven zij in het kort hun levensverhaal weer. Allemaal verschillend, maar toch met een rode draad: wie ben ik, waar kom ik vandaan en hoe moet ik in het leven staan met deze achtergrond? Voor geadopteerden, hun ouders en familie en andere geïnteresseerden een heel mooi en informatief boek.